"Kim demiş her şeyin bitişi ölüm,

Destanlar yayılır mezarımızdan!"

Cennet Mekân,

Mütefekkir,

Kudüs şairi,

Öncü,

Sendikacı,

Lider,

Mehmet Akif İNAN üstadımızın dizelerinde bahsettiği kimdi?

Mezarında insan nasıl destanlaşırdı ki?

Ölüm her şeyin bitişi değil miydi?

                15 Ekim 2022 tarihinden beri Eğitim Bir-Sen Adana Şubesi İl Milli Eğitim koordinasyonluğu görevini yürütmekteyim. Gerek koordinasyon çalışmaları gerekse İl Milli Eğitimdeki eğitim çalışanlarımızın haklı taleplerini toplamak ve ilgili birimlere aktarmak için İl Milli Eğitim Müdürlüğünü düzenli aralıklarla ziyaret ediyorum. Tabi eğitim çalışanlarımızı dinlemek, anlamak, aynı duyguları paylaşmak için görüşmeler yapıyoruz. İl Milli Eğitim çalışanlarımızla hasbihal ederken sürekli bir isim zikrediliyor: İl Milli Eğitim Müdür Yardımcılığı görevi yaparken 2021 yılında salgın hastalık nedeniyle kaybettiğimiz müstesna insan Hıdır ÜNVERDİ.

“İnsan ölümü bir meyvenin çekirdeğini içinde taşıdığı gibi taşır.” diyor Rilke.

“Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm;

Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm.” (Erdem BAYAZIT)

               Ölümlü bir beden ölüme dair küçük bir tohumu yeniden yaşam için taşır içinde. Bu yüzdendir ki her ölüm yeniden diriltir bizi.  Bazı ölümler ölümü de yenerek eşsiz izler bırakır. Güzel insanlar arkasında silinmeyecek, unutulmayacak izler bırakır.

              Şüphesiz ki insanoğlu hayatın zorluklarıyla imtihan olur. İmtihana sabreden ve kendini zorluklarla terbiye edebilenler arkasında hoş bir sadâ bırakır. Şairler Sultanı Baki’nin de mısrasında dediği gibi “Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş.” Hıdır ÜNVERDİ hayatın her türlü mihnetine, cefasına, zorluğuna sabrederek kendini inşa etmiş en zor zamanlarda bile sakinliği, soğukkanlılığıyla insanca yaşamanın sembolü olmuş ve arkasında hoş bir sadâ bırakmıştır.

               Görev yaptığı, ayağının tozunu sürdüğü yerlerde görüştüğüm, teşviki mesaisi olan veya bir nedenle onu tanıyan her insan Hıdır ÜNVERDİ ile ilgili; bir insan için söylenebilecek en güzel sözleri söyledi.

Kimisi: “O, kapısını çalanı hiç geri çevirmezdi. Vatandaşı bekletmeyin. Ne sorusu varsa cevap verin; ne sorunu varsa, tez zamanda çözün.” diyordu.

Kimisi: “Hep güler yüzlüydü. Bir insan hep mi etrafına olumlu ışık verir, hep mi moral verir?” diyordu.

Kimisi: “Ben bu kadar merhametli başka insan tanımadım.” diyordu.

Kimisi: “Adı anılınca hemen dua edelim.” diyordu.

Kimisi: “Müdürümüz olmasına rağmen sinirlendiğini hiçbir zaman görmedim, her zaman sakindi. Bizler sinirlenince bizleri sakinleştirir, her türlü durumda soğukkanlı davranırdı. Benim ömrüm boyunca çalıştığım en iyi yöneticiydi.” diyordu.

              Şahitlerinden dinlediğim Hıdır ÜNVERDİ’de, modern dünyanın körleşen insanına şifa bir tavır gördüm. Kapısına gelen vatandaşı çevirmeyen, dertliyle dertlenen, bu da benim işim değil diyerek yüzünü dönmeyen…

"Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın

Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın."

Erdem BAYAZIT’ın dizelerinde de anlatılan yine o idi. Zor anlarda kurtuluş, sesinin sıcaklığıyla herkese yakın.

              Her şeyden öte bir insan olarak o, bu kadar kısa ömür yolculuğunda; samimiyeti, güler yüzü, merhameti ve insanlığıyla yüzlerce kalbe girebildi.

             Sözü israf eden bir çağdayız, onca kelime arasında değerli olanı seçmek imkansız.

             Sen susmayı, konuşmaktan çok severdin. Sen hiç konuşmadan da seni duyabildik güzel insan. Mühim olanın gönül, kalp olduğunu sessizliğinle, beyefendiliğinle, duruşunla, tevazunla bizlere gösterdin.

              Bir insanı anlamanın onu bütün kalbinle dinlemekten geçtiğini yaşayarak anlattın.

              Hayat bu, bir bakarsın her şey bir anda son bulur; son dediğin an her şey yeniden can bulur.